اوایل تابستون یه دست بند خریدم که شکلک لبخند بزرگ رو مچم داره...
روی در اتاق از بیرون دوتا شکلک لبخند بزرگ کشیده و نوشته لطفا با لبخند وارد شوید...
چند جای اتاق از این کاغذ های شکلک لبخند چسبونده...
همه جا دیده میشند...
بهش گفتم: لبخند باید از جای دیگه ای منشا بگیره... این کارا فایده ی چندانی نداره...
قبلا جایی ننوشته بود با لبخند وارد شوید اما بیشتر از این روز ها میخندیدیم...
البته شاید... نمیدونم...
مشکلی ندارم... پس نپرسید... فقط چیزی بود که به ذهنم رسید... شاید اشتباه میکنم...
خدا رو شکر که هنوز فاصله ی زمانی بین قهقهه زدن هام کوتاهه...
گفتم بیا کنار٬ اتوبوس میزنه بهت...
خودش رو لوس کرد و گفت بزار بزنه راحت شم...
اتوبوس که رد شد هلش دادم وسط خیابون...
گفت حالا که دیگه رد شد؟!
گفتم دوست داشتن یعنی همین که صبر میکنم اتوبوس رد بشه بعد هلت میدم...!!!
به اینا میگن یه میکس از چرندیاتی که یک و نیم نصف شب تو مخم ووووول میخوره... لطفا به ادامه همکارم توجه کنید...
شما بفرمایید...
سنگین بود... امروز سنگین بود... شاید فردا داغ باشه... چرخ صنعت رو عرض کردم... هلش میدادم...
چون همسایه ها زود میخوابند و صدای آب توی دیوار ها میپیچه من نباید نصف شب برم حمام...
احساس آش و لاشیم قوی تر از احساس چرکولیتم بود... پس خوابیدم...
طرف اول دو تساوی برابرند-----------> طرف دوم هم برابرند...
در جوامع پیشرفته خوشبختی یعنی: برای رسیدن به حمام در خوابگاه فقط بیست پله پایین و بالا میری... این حد اقلشه... پس یعنی اهالی اتاق ۱۲۳ خوشبختند... خوشبخت تر از اهالی اتاق۲۲۳... شرط برقراری حکم این است که حمام ها در زیر زمین خوابگاه باشند.
ماشین لباس شویی رو دوست دارم... در حد اپسیلون...
خیلی چیزها رو دوست دارم... بیشتر از یک اپسیلون...
میگه بگیر بخواب که فردا صبح بیدار بشی... منظورش اینه که فردا صبح جون نکنی...
راستی این کدوم خریه که وقتی دلم میخواد بهت بگم دوست دارم از ته مغزم بهم میگه خفه شو؟؟؟
اینها هر کدومش دنیاییه ها...
دو دقیقه یه بار میگم آقاجون خداحافظ... اصلا منو نمیبینه... دوتا در میون ماچ میکنه... به من یه دونه هم نرسید...
داد زد و گفت از تو چمدون من بیا بیرون... گفتم اون میخواد بیاد بیرون اما اون یکی نشسته رو در چمدونت...نگاهم کرد و گفت خدا داییت نکنه... گفتم دایی بودن رو میشه یه کاریش کرد اون بیچاره رو بگو که آقا جون این جونور ها شده... بگیرش اون کره خر رو تا پیره مرد رو سکته نداده...
مخاطب گرامی شما مجبور نیستید اینها رو بخونید ها...
جلوی ضرر رو هر وقت بگیری سوده...
میگم مگه اندازه هاش رو میدونی... میگه خواهر و دختر خواهر زیاده... اندازه این یکی نبود اون یکی میپوشه...
میگم سوغاتی نخریدم برات... میگه زهر مار...
خبر نداری چقدر سخته که تک تک سلول های بدنت التماست کنند که بخوابی ولی بابات هی بگه بلند میشی یا من برم...
من دلم از این صندلی ماساژور ها میخواد...
فلسفه ی وجودی؟... اینو بعدا جواب میدم... وقتی برگه ها رو گرفتند...
جیگرت حال اومد؟... یادم رفت چی میخواستم بگم...
هی چسب دماغش رو جلوی من دست مالی میکنه... ایکبیری... چه لغت آشنایی...
یادت باشه یه دونه از اون پوستر دو تومنی ها بزنم بالای تختم...
تو بیکاری؟... پس خری... خوشبختم... منم مثل تو خرم... تازه من هم دیوونه ام هم خرم...
میگم شنبه دارم میرم ها... میگه باز بوی ماه مدرسه؟... میگم همون ماه مدرسه بخوره تو سرت...
میگه ما حرفش رو میزنیم اما شما دانشجو ها عملی انجام میدید... استغفرالله...
عذر میخوام این که دومادش کردی با حرف به وجود اومده؟
دیگه داره بالا میگیره ها...
ولی تو رو خدا بازم به وبلاگم سر بزنید... تلاشم رو میکنم دیگه به این زیادی دیوونه نشم...
بای بای گل های باغ زندگی
پاییز بود... غمگین شده بود انگار...
زمستون شد... غمگین تر... همه چی غمگین بود... مثل من... حتی من...
بهار نزدیک بود... صبر کردم... گفتم بهار که بشه همه چی عوض میشه... قشنگ میشه...
بهار شد... اما نشد... عوض نشد... هنوز غمگین...
نگاه کردم... از این قشنگ تر نمی شد... شکوفه های بنفش... شکوفه های سفید... بلبل ها هم اومده بودند... اما من، من نبودم...
به خودم گفتم اون بیرون از این قشنگ تر نمی شه...اشکال از این تو بود...
این همه وقت... دیگه بس بود...
تصمیم گرفتم عوضش کنم... هی دل دل میکردم... وقتی که من خواستم انگار کل دنیا نمی خواست... صبر کردم...
بالاخره شد... رفتم جلو... تاپ تاپ کرد قلبم... جون کند... آخرش گفت... قبول دارم که اونی رو که باید می گفت نگفت... آخه سخت بود... ولی یه چیزهایی گفت...
من گفتم میشه که بشه؟... اون جواب داد میشه که نشه؟...
کم نیاوردم... دوباره گفتم کاش بشه... این بار گفت نمیشه...
جای چونه زدن نبود... قرار نبود که بشه...
همون جوری که بود گذشت... شروع شد به گذشتن... اما انگار نمی گذشت...
هنوز هم داره میگذره... اما میدونم که چه آروم میگذره...
نگاه که میکنم... میبینم انگار واسه همه شده... اما واسه من...
گفتم باشه... دیگه حرفی نزدم... گه گداری فقط گفتم ای کاش... فقط گفتم یادش بخیر قدیما...
اون هم گه گداری میگفت اینجا هم یه دونه سفید دیگه هست... نمی گفت داری پیر میشی... اما من داشتم پیر می شدم...
هنوز هم میگم ای کاش... میگم یادش بخیر قدیما...
5:37 صبح شنبه/ 15 مرداد 90
۱ـ شاد و خوشحال اومدم میگم حالا شاید فوقش یه نظر داشته باشم دیگه... عجیبن غریبا... ۱۳ تا نظر... برق شادی میدرخشد در چشمان...
اومدم میبینم بانوان محترم بلادونا خانوم بزرگ و طراوت بانو اینجا رو کردند چت رومشون... کی میای خوابگاه عزیزم... بیا به بچت بگم خاله... بیا لوپ بچت رو بگیرم... مامان اینا خوبند؟ به به اینجا چه جای خوبیه واسه چت کردن...
دستشونم درد نکنه... بالاخره شادی لحظه ای هم واسه من خوبه...
۲ـ تا حالا فکر میکردم فقط ما رو آبجیمون غیرت داریم نگو اون برای ما غیرتی تره... والا دختر با کمالاتی بود اما آبجیم داشت بال بال میزد کنارم... آخه دختر به این با کمالاتی که از تو پیاده رو به من سلام کنه کم پیدا میشه... منم بی ظرفیت...
۳ـ آی حال می کردم وقتی پلیس این ماشین ها رو که وقتی ترافک بود از تو خاکی ویژژژ میرفتند میگرفت و جریمه میکرد... جونور ها انگار زن حامله تو ماشین داشتند و ما هم کشک بودیم پشت ترافیک...
۴ـ دیروز و امروز هر کس ماه رو میدید می گفت این ماه چهار پنج روزست... ای داد بیداد که گولمون زدند و زیادی روزه گرفتیم.
۵ـ کجای دلم بزارم اینو که وقتی تو فکری هم میرم میفهمه... میگه من از زیر و روی بچم خبر دارم...
۶ـ روزی چند بار روی در و دیوار نام مبارک رو میدیم کم بود ٬ اینو کجای دلم بزارم که اومده میگه اسم دخترت رو بزار فلان...
۷ـ در کل انگار هر چه ما را حاصل است از فضل پدر حاصل است... خودم کشک... (ضرب المثل تکذیب مینماییم...)
در کل خودم میدونم چرت و پرت نوشتم اما واسه تنوع لازمه... شما ببخشید... و البته بخندید... سوال زیادی هم نپرسید.
الخلاص...